niedziela, 29 marca 2009

Zwalniany pracownik a odprawa

Prawo do odprawy w związku ze zwolnieniem reguluje ustawa z 13 marca 2003 roku o zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę więc o odprawę nie mogą się ubiegać pracownicy tymczasowi. Prawa do odprawy nie posiadają także osoby wykonujące pracę na podstawie umów cywilnoprawnych (np. umowy o dzieło, umowy zlecenia, samozatrudnienia) oraz funkcjonariusze służb mundurowych, którzy świadczą pracę w ramach stosunków administracyjnoprawnych.

Aby nabyć prawo do odprawy należy spełnić łącznie następujące warunki: być pracownikiem takiego pracodawcy, który zatrudnia co najmniej 20 pracowników oraz stracić zatrudnienie z przyczyn zaistniałych po stronie pracodawcy. Do stanu zatrudnienia 20 pracowników wlicza się wyłącznie osoby świadczące pracę w ramach stosunku pracy, bez względu na rodzaj umowy oraz wymiar ich czasu pracy. Wymóg zatrudniania odpowiedniej liczby pracowników nie obowiązuje w stosunku do nauczycieli.

Wysokość odprawy jest uzależniona od stażu pracy u pracodawcy (tzw. stażu zakładowego) oraz wysokości wynagrodzenia pracownika. Na wysokość odprawy nie ma wpływu wymiar czasu pracy pracownika.

Zgodnie z art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych (ustawa z 13 marca 2003 r.) pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna w wysokości

-jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
-dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony od 2 do 8 lat
-trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony ponad 8 lat.

Odprawa przysługuje niezależnie od odpraw z innego tytułu (np. w związku z przejściem na emeryturę lub rentę). Odprawę ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14 ze zm.). Jej wysokość nie może przekroczyć 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. obecnie kwoty 19140 zł.

Zwalniani pracownicy mogą zakwestionować wypowiedzenia umów o pracę, złożyć odwołanie od nich do sądu pracy i domagać się przywrócenia do pracy. Pracownikom zatrudnionym na czas określony, przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Jego wysokość jest równa wynagrodzeniu za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy. Nie może być jednak niższe od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. (Wszyscy pracownicy (bez względu na rodzaj umowy o pracę) mogą domagać się od pracodawcy przywrócenia do pracy lub odszkodowania, jeśli pracodawca rozwiązał z nimi stosunek pracy w trybie dyscyplinarnym.)

W ciągu siedmiu dni od dnia doręczenia wypowiedzenia umowy o pracę pracownicy mogą odwołać się do sądu pracy, jeśli uznają, że pracodawca złamał przepisy dotyczące rozwiązywania stosunku pracy.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz